Wprowadzenie: osią fabularną filmu jest historia chłopaka, który z tatą stara się, poukładać sobie życie po śmierci mamy. Zarówno on jak i jego ojciec nie do końca sobie z tym radzą. Nie chcąc się do tego przyznać oddalają się od siebie i nie umieją się porozumieć. Wszystko ma szansę się zmienić, gdy w życiu tej małej rodziny pojawia się ranna kawka.
Kategoria wiekowa: od 12 lat
O filmie: główny bohater to 10 – letni chłopak o imieniu Jojo. Mieszka z tylko z tatą. Na początku nie do końca wiemy, co się stało z jego mamą, bo przecież chłopiec z nią rozmawia…Dopiero po jakiejś chwili orientujemy się, że umarła i nikt nie chce powiedzieć tego na głos, a jednogłosowe dialogi mają za zadanie przywoływać jej obecność. Czujemy też, że w przestrzeni, gdzie żyje ojciec i syn jest jakaś pustka, ale nikt nie potrafi jej wypełnić, co gorsza, nikt nie chce nawet o tym porozmawiać.
Nasz bohater chce żyć tak, jakby mama żyła i postanawia zorganizować jej przyjęcie urodzinowe. Na kilka dni przed datą uroczystości znajduje na dworze ranną kawkę. Wbrew niechęci taty do zwierząt postanawia się nią zaopiekować i w tajemnicy przed nim zabiera ją do domu. Z czasem ptak przyzwyczaja się do nowego właściciela. Chłopak otrzymuje szansę przepracowania straty, bo odnajduje się w roli opiekuna zwierzęcia, staje się za nie odpowiedzialny. Nawiązuje z nim relację, która ma szansę uleczyć, jego zranione po stracie bliskiej osoby, serce. Niestety w wyniku awantury z tatą jest zmuszony wypuścić kawkę na wolność. Znowu zostaje sam w domu, w którym tata zaczyna na niego krzyczeć i być wobec niego agresywny. W czasie wielkiej awantury, w dzień urodzin mamy Jojo ucieka z domu. W czasie ucieczki przylatuje do niego oswojona kawka. Postanawiają razem spędzić dany im czas i może im się to uda, może zbliżająca się ,,banda” rozwrzeszczanych chłopaków szukających zaczepki ominie tę dwójkę…
Podsumowanie: dzięki pięknym zdjęciom i dobrej grze aktorskiej młodego bohatera historia wciąga widza i nie staje się banalna. Odbiorcę przenika smutek i przekonanie, że będzie naprawdę trudno poukładać sobie życie na nowo. Film zadaje dużo pytań o sens życia w rodzinie. Tylko na niektóre możemy znaleźć w nim odpowiedź, dzięki temu mamy możliwość wyjścia poza ekranową historię w celu znalezienia rozwiązań we własnej historii.
Wspomnę jeszcze tylko nazwy kilku festiwali, na których Kauwboy został nagrodzony w 2012 roku: Berlin ( najlepszy pierwszy film), Poznań ( najlepszy film) oraz Europejskie Nagrody Filmowe ( europejskie odkrycie roku).
Metryczka:
Reżyseria: Boudewijn Koole Rok: 2012 Kraj: Holandia Czas: 81 min